یک همدانی با خلق اثری انسان دوستانه در یکی از مهم‌ترین جشنواره‌های بین‌المللی به نام جشنواره LIFE AFTER OIL ایتالیا حاضر شده است.

کینه، ثروت طلبی، حرص،طمع، خشم و نفرت و در پی آن جنگ طلبی برای دست‌یابی به خواسته‌های پوچ و زیاده خواهانه، به سان هیولایی در درون انسان‌ها رخنه کرده و سراسر دنیا را همانند غبار سیاه رنگی در بر گرفته است؛ انسان متمدن در قرن بیست و یک، با تمام امکانات و دانش خود اکثرا نه تنها توان غلبه بر این هیولای نفسانی را نداشته، بلکه در زمان‌هایی نیز خود خالق موجودی وحشتناک در درون خود می‌شود.
بدون شک در این دنیا سیاه و گاها ناامید کننده، تنها هنرمندان هستند که می‌توانند با چرخش قلم و یا دوربین خود به سمت خوبی‌ها و یا تلنگر به سوی افراد جاه طلب، دنیا را تبدیل به جای بهتری برای زیستن کنند.

به گزارش همدان آنلاین، مهدی گلناری متولد ۱۳۷۷/۹/۷ در استان همدان یکی از هزاران هنرمندانی است که با چرخش دوربین خود به سوی قدرت طلبی‌های بی پایان انسان کمی از مشکلات و هیولای درون هریک انسان‌های این کره خاکی را به نمایش گذاشته است.
دانشجوی سال سوم کارشناسی نمایش در دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر تهران با ساخت ۹ فیلم کوتاه تاکنون، این‌بار با خلق اثری انسان دوستانه با افتخار در یکی از مهم‌ترین جشنواره‌های بین‌المللی به نام جشنواره LIFE AFTER OIL ایتالیا حاضر شده است.

این کارگردان جوان همدانی در گفت و گو با همدان آنلاین، در رابطه با موضوع و محتوای فیلم خود، مطرح کرد: این فیلم، درباره خطرناک ترین موجود برای کره زمین، انسان است؛ موجودی که در حال حاضر، در قرن بیست و یک خودش را متمدن و صاحب اندیشه می‌داند.

مهدی گلناری ادامه داد: اما این انسان، با اعمال و رفتارش بارها در طول تاریخ ثابت کرده اگر لازم باشد، برای رسیدن به قدرت، حکمرانی و تسلط بر دیگران حاضر است تا از تمام ارزش‌ها، باور و مقدسات خود به راحتی گذشته و فقط به خودش فکر کند.

این دانشجوی موفق سینما و تئاتر دانشگاه هنر تهران به چالش کشیدن جنگ را هدف از ساخت این فیلم دانست و تصریح کرد: جنگ مسئله‌ای است که برای هر جامعه، ملت، مردم و کشوری با هر تفکر، اعتقادات و ارزش هایی، همانند ماشین توقف زمان بوده و نهال پیشرفت را به هر نقطه از کره زمین خشک می‌کند و باعث ایجاد تنفر، نفرت و خشنونت بین آدم‌ها شده و محل زندگی‌شان را نابود می‌کند.

گلناری در رابطه با قهرمانان فیلم‌خود و اینکه می‌خواهد دنیا چه چیزی را درباره آن ها به عنوان یک کارگردان بداند، اظهار کرد: آدم هایی که بجای خراب کردن میل به ساختن دارند، آدم‌هایی که خودشان را بخشی از جهان و هستی می‌پندارند نه جهان و هستی رو برای خودشان و انسان‌هایی که عاشق زندگی کردن هستند.

وی ادامه داد: قهرمانان این فیلم از لحظه به لحظه زندگی خود حتی آشامیدن یک لیوان آب لذت می‌برند؛ آدم هایی که دروغ نگفته و می‌دانند که بدون شک قضاوت کردن بزرگ ترین اشتباهِ ممکن برای یک انسان است.

این کارگردان موفق همدانی در رابطه با جشنواره بین‌المللی LIFE AFTER OIL ایتالیا نیز عنوان کرد: رویکرد این جشنواره هشدار به آدم ها برای توجه بیشتر به کره زمین است، توجه به جایی که در آن زندگی کرده، هوایش را تنفس و از منابع طبیعی آن بهره‌مند می‌شوند.

گلناری در رابطه با ایده ساخت این فیلم، گفت: دورانی که برای کنکور مشغول درس خواندم بودم، قسمتی از مطالعه روزانه‌ام، بعداظهر ها تو حیاط خانه مان بود؛ یک روز که کتاب به دست مشغول مطالعه و قدم زدن در حیاط بودم یک گربه مادر به همراه بچه‌اش توجهم را به خود جلب کردند.

این کارگردان جوان اضافه کرد: گربه مادر قصد آموزش پریدن از دیوار ره به بچه‌اش داشت که این صحنه خیلی برایم جالب بود و با گوشی موبایلم از آنها بلافاصله فیلم گرفتم، چندماه گذشت و من یک روز خیلی اتفاقی همینطور که داشتم از تلویزیون اخبار نگاه می کردم و همزمان مشغول مرور و خلوت کردن گالری گوشیم بودم، چشمم به فیلمی که از گربه‌ها گرفته بودم افتاد.

وی افزود: اخبار داشت از جنگ و خونریزی و کشتار آدم ها تصاویری رو نشون می داد و من همزمان داشتم توی گوشیم از یک حیوان به فرزندش عشق رو می دیدم، این موضوع مدت ها فکرم رو مشغول کرد و ایده ساخت آدمیزاد اینجوری برام شکل گرفت و
از فیلمی هم که با گوشی موبایلم از گربه ها گرفتم توی فیلمم استفاده کردم.

گلناری با بیان اینکه تاکنون هیچ حمایتی از سوی مسئولان مربوطه ازمن نشده است، مطرح کرد: اگر هم خودم درخواستی برای گرفتن مجوز یا تجهیزات داشتم هیچ همکاری بامن نشده است؛ فیلمسازی تا به امروز برای من به‌دلیل حمایت نشدن از طرف هیچ ارگان دولتی و نداشتن سرمایه و بودجه لازم، یه جور ریاضت بوده و فیلم هایی که ساختم رو با خون دل خوردن، کار زیاد و داشتن صبر ایوب به پایان رساندم.

این دانشجوی جوان و موفق سینما و تئاتر با تاکید بر اینکه من تیمم مهدی گلناری است، بیان کرد: خیلی وقت‌ها مجبور بودم همه فن حریف باشم چون راه دیگه‌ای نداشتم.