جشن آذرگان فرخنده باد
یکی از باستان‌شناسان استان، جشن آذرگان را از مهم‌ترین و خجسته‌ترین جشن‌های ایرانیان عنوان کرد.
رویا اقبالی درخشان درگفت‌وگو با پایگاه خبری همدان آنلاین، بیان کرد: نیاکان ما جشن آذرگان را با برافروختن آتش در خانه و بام هایشان و با شادی، خواندن دعا و پهن کردن سفره‌ای آیینی که با خوراکی‌های مختلف در آتشکده‌ها آذین‌بندی شده بود، جشن می‌گرفتند.
وی با تأکید بر یکتاپرست بودن ایرانیان باستان، ذکر کرد: آذر به معنای “آتش” است و در فرهنگ ایرانیان باستان رسم است که نگهبانی و پاسبانی این ماه و روز را به “ایزد آذر“ می سپردند.
وی با بیان اینکه، رسم بر این بود که از چوب های معطر و خوش بو برای برافروختن آتش استفاده کنند، ادامه داد: ایرانیان باستان، به مناسبت شروع فصل سرما، مشعلی از آتش روشن در آتشگاه به خانه برده و آن را تا پایان زمستان خاموش نمی‌کردند.
وی علت نام گذاری این جشن را چنین گفت: هریک از روزها در گاهشمار ایرانی نامی دارند، این روز نیز آذر نام گرفته که به دلیل هم‌نامی با این ماه، این جشن را برپا می‌داشتند.
وی با بیان اینکه، ایرانیان قرن ها پیش از میلاد مسیح، به منظور یافتن محلی گرم برای سکنی، سفر کرده که سرانجام به سرزمینی رسیدند که بعدها “ایران” خوانده شد، ادامه داد: به دلیل سختی در یافتن ایران، این مردمان گرما، آتش و نور را بسیار باارزش دانسته و برای هر آتش و نوری از جمله نور خورشید و ماه “آتش آسمانی” و شعله آتش ارزش فراوانی قائل بودند.
وی با ذکر اینکه ایرانیان آتش روشن را نشانه‌ای از پروردگار یکتا می‌دانستند، ادامه داد: یکی از نیایش‌هایی که در آذر روز هرماه و از جمله در آذر روز از آذرماه خوانده می‌شود آتش نیایش است که پنجمین نیایش از پنج نیایش خرده اوستا است.
وی با بیان اینکه این جشن از اصالت و قدمت ویژه‌ای برخوردار است، گفت: ابوریحان بیرونی در مورد این جشن گفته است، در این روز خود را با آتش گرم می‌کنند، زیرا این ماه آخرین ماه پاییز است و سرما در پایان فصل سخت‌تر می‌شود، این جشن آتش است و به‌نام فرشته موکل بر همه آتش‌ها چنین خوانده شده است.
اقبالی با بیان این مطلب که، زردشت فرمان داده است که در این روز به آتشکده‌ها بروند و در آن جا قربانی‌ها “مراسم یزشن” کنند و در کارهای جهان به مشورت بپردازند، گفت: این جشن از رسوم کهن ما ایرانیان است و هنوز در شهرهایی که دارای آتشکده هستند، برگزار می‌شوند.
