سفالینه ها در دست فراموشی
در ایران قدمت سفالینه ها به بیش از 10000 سال میرسد،زمانیکه انسان در دشت ها زندگی می کرد.
این ظروف به دلیل خاصیت های مختلف و حفط خنکی آب برای نگهدای آب و غذا استفاده میشد.
نقوش و خط نگاشت های روی ظروف سفالی نشان از آداب و رسوم و سنت های گوناگون و اتفاقات خوب و بد دوره های مختلف است.
با تحول و پیشرفت این صنعت و باتوجه به سفالین قرمز رنگ یافت شده در تپه سیلک به تدریج این ظروف ظریف تر،شفاف تر و منظم تر شدند که حاکی از اختراع چرخ سفالگری بود؛ این اختراع تحولی عظیم در صنعت سفالگری ایران ایجاد کرد.
وقتی اسم سفال در ایران به گوش میرسد نام شهر زیبای لالجین در استان همدان در ذهن ها پدیدار میشود؛ این صنعت طرفداران و کاربرد زیادی داشته که باتوجه به زندگی امروزه شاید این هنر تاریخی در دست فراموشی است.
سفالینه ها میتوانند میراثی گرانبها برای نقل قصه هایی از گذشتگان، هریک برگی از یک کتاب تاریخی باشند.
برنامه های دولت برای حمایت از تولیدکنندگان
مدیر کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان همدان در گفتوگو با پایگاه خبری همدانآنلاین در رابطه با حمایت از تولیدکنندگان صنایع دستی گفت: به افرادی که بیمه بودند بیمه بیکاری تعلق گرفته و همینطور برای جبران خسارات و افزایش فروش کالاها نمایشگاه های فصلی و موسمی را افزایش داده، و در محل باغ موزه نظری جمعه بازار های صنایع دستی برگزار خواهد شد، که مورد استقال مردم علاقمند هنر های دستی قرار خواهد گرفت.
تولید سنتی ظروف سفالی
مهدی زارعی صاحب کارگاه تولید سنتی سفال در مصاحبه با خبرنگار پایگاه خبری همدانآنلاین اظهار کرد: حدود 700 کارگاه سنتی کوچک و بزرگ در شهر لالجین مشغول به کار هستند. ابزار تولیدگران سنتی چرخ سفالگری دستگاه فیلتر پرس و گل های مختلف است. طرح ها و نقوش با دست یا بالن بر تن بی جان ظروف سفالی حک میشوند. در هرکارگاه 3 الی 15 نفر مشغول به کارهستند.
از نظر مدیر کارگاه زیر ساخت های کارگاهی رعایت نمیشوند و بزرگترین اشکال گل های نامرغوب و لعاب های سرب دار هستند، که باید برای ارتقای کیفیت و استاندارد های محصولات مورد حمایت قرار گیرند.
تولیدات بیشتر در کارگاه های صنعتی
چابی دارنده یک گارگاه تولید صنعتی صنایع دستی سفالین بیان کرد: تقریبا 1000 کارگاه دارای مجوز و چندین گارگاه کوچکتر بی مجوز وجود ندارد. صنایعی که به صورت سنتی تولید میشود مشتری های خاص خودش را دارند و جذاب ترند اما با توجه به زندگی امروز و مدرنیته شدن زندگی طرفداران اجناسی که به طور مکانیزه و با قیمت پایین تر از اجناس سنتی است، بیشتر است. ظروف سفالین که در کارگاه های سنتی منظمتر و با سرعت بیشتر تولید میشوند. دستگاه های مختلفی در این کارگاه وجود دارند که با کارگاه های دیگر متفاوتند، که به دلیل تفاوت در طرح و نقش ظروف است.
گزارش: ریحانه بابایی خبرنگار پایگاه خبری همدانآنلاین