صندلی‌های سبز بهارستان با تحمل سنگینی وزنه اصولگرایان، قریب به شش ماه میزبان نمایندگانی است که با شعار مجلس انقلابی قدم در میدان مبارزه با فساد، سروسامان دادن به وضع معیشت و استکبار ستیزی نهاده‌اند.
یک هشتم از عمر مجلس یازدهم یا به قول وکلای ملت، مجلس انقلابی می‌گذرد؛ مجلسی که دیگر به راحتی می‌توان عیار آن را سنجید و نتیجه بذرهای کاشته شده نمایندگانش در روزهای داغ نشر شعارهای تبلیغاتی و درخشش برق رضایمندی و قدرت در هنگام خوانش سوگند نامه را به وضوح دید.
شاید بتوان در چنین روزی که نام مجلس در تقویم رسمی قرارداده شده است، بهارستان سبز رنگ را به مثابه طبلی بدانیم که تنها صدایش در تیتر رسانه‌های داخلی و خارجی می‌پیچد و در عمل همانند سنگ رنگینی بوده که بدون تحرک در گوشه‌ای از شهر جانمایی شده است.
پارلمان نشینان در روزهای ابتدایی شروع کار خود تب داغی را به همراه داشتند که خیلی زود به عرقی سرد تبدیل شد، طرح اصلاح قانون انتخابات، شفافیت آرا نمایندگان، احضار اکثریت وزرا به مجلس، طرح کمک معیشتی طبقه فقیر جامعه و البته با عطشی والا طرح سوال از رئیس جمهور را در دستورکار داشته اند که هیچ یک به نتیجه‌ای نرسیده و گاها همانند احضار رئیس سازمان بورس تنها اقدامی نمایشی بوده است.
تحویل خودرو دنا پلاس به نمایندگان که البته بنا بر گفته منتخبین ملت، نسبت به سالیان گذشته خودرویی حقیر بوده است، حقوق چندصد میلیونی به انضمام حق مسکن، تخریب یکدیگر، شعرخوانی و طبع بلند و لطیف برخی از بهارستان نشینان در سرودن اشعاری نقادانه خطاب به دولت، تخصیص واکسن آنفولانزا در اوج نگرانی مردم از کمبود آن، داستان ادامه دار تلفظ نادرست کلمات و اصطلاحات خارجی، نقد دولت با ادبیاتی گاها عامیانه و حتی به میان آوردن سخن از اعدام رئیس جمهور، ازجمله حواشی مجلسی است که نمایندگانش از ابتدای ورود تاکنون به نام مجلسی انقلابی یاد می‌کنند.
از عدم پاسخ دهی برخی از نمایندگان مجلس به سوالات خبرنگار که بگذریم، به وکلایی برمی‌خوریم که در جواب چرایی حواشی ایجاد شده، خود را مبرا دانسته و تقصیر را یا گردن ناکارآمدی دولت و یا بر دوش مخالفین مجلس انقلابی می‌اندازند.
این درحالیست که با تکیه بر نظر خود نمایندگان و یک مشاهده سطحی و گذرا در عملکرد نیم سال مجلس، چیزی به جز حرف‌هایی پوچ و ادعاهایی که هیچ‌گاه به واقعیت بدل نشده اند روبه رو نبوده‌ایم.
سخنان محمدرضا صباغیان، نماینده مهریز و بافق خطاب به قالیباف مبنی بر اینکه(امروز مجلس دیگر در راس امور که هیچ؛ در پایین امور هم نیست؛ شورای عالی اقتصادی هر تصمیمی بخواهد می‌گیرد؛ ستاد کرونا برای کل مملکت بدون حضور نمایندگان تصمیم می‌گیرد؛ به رهبرانقلاب بگویید چیزی از مجلس نمانده جز یک ساختمان و ۲۹۰نفر آدم!) تنها نمونه‌ای از خودزنی نمایندگان در این دوره از مجلس است.
با این حال آنچه که در این بازار شام بیشتر از هرچیز دیگری گم شده، سقوط قشر متوسط به دهکی پایین تر نسبت به شش ماه گذشته و صدای شکستن کمر قشر ضعیف جامعه زیر بارگرانی و از همه بدتر شعارهای هرروزه نمایندگان است.
هنوز عمر زیادی از مالکان صندلی سبز بهارستان مانده است و اگر این رویه همچنان ادامه داشته باشد، این مجلس نه تنها امید قشر ضعیف نخواهد بود بلکه با ساختن تیترهایی زرد، فرصتی مغتنم را برای شانه خالی کردن از وظیفه ذاتی خود فراهم می‌کند.
یادداشت: فائزه صلواتی، خبرنگار پایگاه خبری همدان آنلاین
