نقش برجسته علم و هنر ” خبرنگاری” در داشتن جامعهای پویا و مترقی

یادداشت ( مهناز روزبهانی- خبرنگار)
باید گفت خبرنگاری علاوه بر علم، یک هنر نیز هست چراکه جوهره، خلاقیت، قریحه و استعداد می خواهد و اکتسابی نیست، خبرنگار نبض تپنده تاریخ و روح پرسشگر جوامع بشری بوده و هست و در تشخیص سره از ناسره، الماس را روی شیشه حوادث جامعه می کشد!
این حرفه پر مخاطره، جستجوی بی پایان حقیقت و تجسم عینی پایبندی به باورها و قابلیت های اجتماعی و اخلاقی است تا با ثبت رخدادها و تبیین چالش ها و راهکارهای پیش رو، پرده از حقایق برداشته و جایگاه واقعی دلسوزان جامعه را مشخص می کند. خبرنگاران منادی عدالت خواهی در جامعه و ناظرانی منصف بین مردم و مسئولان هستند.
خبرنگاران، جریان سازان بزرگ جامعه و وجدان بیدار زمانه خویش اند که بدون داشتن پشتوانه مالی و امنیت شغلی و روانی در فضایی سرشار از استرس، 24 ساعت شبانه روز برای احقاق حق، آگاهی و تنویر افکار عمومی در تکاپو هستند و این همان چیزی است که جمع کثیری از مسئولین و مردم آن را نمی دانند و نمی بینند و ” قلم” بهانه ای شد تا ذهنمان را از قید کلمات بی شمار رها کرده و جسورانه در بیکران دنیای “خبر” خلاصه شویم.
به قول ” فرخی یزدی”، یکی از اساتید برجسته روزنامه نگاری: ” مبادا روزی نام ملتی به خاطر آشفتگی اصحاب قلم ” از قلم ” بیفتد!… و این یک هشدار است که خبرنگاران را دریابید نه به خاطر منافع شخصی و سیاسی و ارتقای شغلی تان، بلکه به دلیل جایگاه رفیع و شأن بالای این حرفه.
بزرگی می گفت:” جایگاه اثرگذار و جریان ساز خبرنگاران را تنها سیاستمداران به خوبی درک کرده و از آن در هراس اند؛ سیاست و رسانه در طول تاریخ سیاسی کشورمان در هم تنیده شدهاند، گویی که سیاستمداران بدون رسانه و رسانهها بدون حضور این چهرههای سیاسی، چندان رغبتی برای ادامه مسیر ندارند؛ یک هم نشینی گاهی صلح آمیز و گاهی پر تنش.
خبرنگاران همواره به عنوان ديدهبان يك جامعه به شمار می روند، چراكه در برخي موارد حتي زودتر از مسئولين تحولات را رویت و درک كرده و آن را به عنوان يك مسئله براي ذهن جامعه و مسئولين مطرح مي كنند.
نام “خبرنگار” ابتدای همه مشقت هایی است که در راه حرفه اش به جان می خرد و به دلیل عشقی که به این حرفه دارد لب بر نمی آورد، نام خبرنگار نوید نگرانیهاست، ترس از اینکه مبادا در قنوت قلم، قیامی نباشد!
باید بنگارد از شهر، فرهنگ، سیاست، اقتصاد، حوادث، تورم، فقر و دردهای مگوی جامعه اش و در پس همه اینها رنجها و غم های نهان است که از درون بر روح و جان خبرنگار چنگ می زند، جای زخمش باقی می ماند و جسم او را فرسوده می کند.
دردهای دیگران، برای خبرنگار خاطرات نانوشته ای به ارمغان میآورد که تا همه عمر در ذهنش باقی است، او باید زبان حال جامعه خود را درک کند و پای درد دل مردم بیندیشد در روزهای حادثه و وهم، در روزهای دشوار فراتر از اندیشه و تصور، باید شرح غمهای نشسته بر دلها را به تصویر بکشد… خبرنگار در تنشها و جهشها، متولد میشود.
خبرنگار، کسی است که در لابه لای مخابره اخبار و گره گشائی مشکلات، بار سنگین و جانکاه غم های مردم را از نزدیک لمس می کند و گاه تهدید می شود و امنیت جانی، روحی و روانی اش به مخاطره می افتد، هنگامی که خلأهای قانونی را می بیند و قصه پُر غصه انسان های اطرافش را یدک می کشد، از یک سو انجام وظیفه و رسالت خبرنگاری است و از سوی دیگر بُعد انسانی و عاطفی و باور کنید که همه حقایق را نمی توان تشریح کرد چراکه جامعه دچار تنش می شود…
در این میان خبرنگار برای احقاق حقوق مردم می جنگد و آسیب می بیند و مجبور است از خودش، خانواده اش، آسایش، آرامش و سلامتی اش بگذرد تا با روشنگری او، جامعه در امان باشد.
و اما مشکلات ریز و درشت این حرفه؛ متاسفانه امروز مشاهده میشود هر کسی با زدن یک کانال و یا پیج خبری سطح پایین و غیر حرفهای، خودش را خبرنگار معرفی میکند در صورتی که خبرنگاری یک شغل کاملاً حرفهای است.
از سوی دیگر برخی از مسئولین ما هنوز فرق بین کانال تبلیغاتی، خبرگزاری، پایگاه خبری، سایتهای خبری و روزنامهها را نمیدانند و این یکی از مشکلات جدی در این حوزه هست، لذا انتظار داریم مسئولین سطح آگاهی و دانش رسانهای خود را افزایش دهند.
طی سالیان اخیر با ورود فضای مجازی و سیطره آن بر جوامع و خانواده ها، نقش مطبوعات کم رنگ شده است، این درحالی است که مطبوعات اسنادی هستند که سالها بعد برای اثبات وجودتان به آنها نیازمند خواهید بود و نشریات مستنداتی قابل رجوع هستند.
خبرنگاران فعال در این حوزه پیش از سایر حوزه ها به دلیل مشکلات عدیده در بحث گرانی هزینه های چاپ و کاغذ و نبود بیمه و پشتوانه ای برای آینده، متضرر و تهیدد می شوند، چراکه با تعطیلی نشریات، آینده شغلی خبرنگاران فعال در آنها نیز به مخاطره می افتد.
لذا می طلبد مسئولین و مردم با نگاه جدی تری به رسانه های مکتوب برای زنده و پویا نگه داشتن آنها تلاش کرده و حمایت های خود را دریغ نکنند.